Proverbaro Esperanta - [8]
275.03 Kastel’ en aero — malsato sur tero.
276. Feliĉo, Fiero
276.01 En feliĉo ne fieru, en malfeliĉo esperu.
277. Perditaĵo
277.01 Falis el mano, prenu satano.
278. Elvoko
278.01 Pri la lupo rakonto, kaj la lupo renkonte.
278.02 Ne pentru diablon sur la muro.
279. Karaktero
279.01 Lupo ŝanĝas la harojn, sed ne la farojn.
279.02 Vulpo mienon ŝanĝas, sed plue kokidojn manĝas.
280. Kalkulo
280.01 Ŝafo kalkulita ne estas savita.
280.02 Kontraŭ lupo ne helpas kalkulo.
281. Timo
281.01 Kiu timas bestaron, ne iru arbaron.
282. Senlaboreco
282.01 Ne venos rato mem al kato.
283. Kono
283.01 Oni lin konas, kiel blankan lupon; kiel makulharan hundon; kiel malbonan moneron.
284. Karaktero
284.01 Lupo sopiras, al arbaro sin tiras.
284.02 Nutru lupon plej sate, li ĉiam serĉas arbaron.
284.03 Rano eĉ en palaco sopiras pri marĉo.
284.04 Ĝibulo ĝis morto restos ĝibulo.
284.05 Kiu lupo naskiĝis, vulpo ne fariĝos.
285. Puno
285.01 Lupo kaptas, sed li ankaŭ enfalas.
285.02 Buĉas la lupo, oni ankaŭ ĝin buĉos.
285.03 Longe ŝtelas ŝtelisto, tamen fine li pendos.
285.04 Longe ĉerpas la kruĉo, ĝis ĝi fine rompiĝas.
285.05 Sian sorton neniu evitos.
285.06 Eĉ vulpo plej ruza fine estas kaptata.
286. Ŝajno
286.01 Ne ĉio griza estas lupo.
287. Pago
287.01 Por ĉiu ago venos tempo de pago.
288. Humileco
288.01 Se vi faros vin ŝafo, la lupoj vin manĝos.
289. Alkonformiĝo
289.01 Inter lupoj kriu lupe.
289.02 Inter kornikoj ne konvenas predikoj.
289.03 Inter generaloj parolu pri bataloj.
289.04 En infero loĝante, kun diabloj ne disputu.
290.
290.01 Kiu devas, tiu povas.
290.02 Neceso ne estas kareso.
290.03 Neceseco kontraŭvola estas leĝo malmola.
290.04 Ĝemu kaj ploru, sed ĝis fino laboru.
290.05 Kriu eĉ raŭke, sed kanti ne ĉesu.
290.06 Ne volas kokin’ al festeno, sed oni ĝin trenas perforte.
290.07 Deziru, ne deziru — ordon’ estas, iru!
290.08 Murmuregas la urso, sed danci ĝi devas.
290.09 Fiŝo ne iras, sed hoko ĝin tiras.
291. Kontentigo
291.01 Ke la lup’ estu sata, kaj la ŝaf’ ne tuŝata.
291.02 Kontentigi la katon kaj kune la raton.
291.03 Trafi du celojn per unu ŝtono.
292. Malsaĝo
292.01 Barbo potenca, sed kapo sensenca.
293. Gravaĵo
293.01 Perdinta la kapon pri haroj ne ploras.
294. Profito
294.01 Oni vokas la bovon ne festeni, sed treni.
294.02 Ne ekzistas kareso sen intereso.
294.03 Selante ĉevalon, oni ĝin karesas.
294.04 Oni lekas la manon, sed celas la panon.
295. Tromulteco
295.01 De unu bovo oni du felojn ne ŝiras.
296. Tromulteco
296.01 Feliĉo fierigas, malfeliĉo saĝigas.
296.02 De tro da pano venas malsano.
296.03 Tro nutrata kapro fariĝas kiel apro.
296.04 Se al hundo mankas nenio, ĝin atakas rabio.
296.05 Tro da libero kondukas al mizero.
297. Volo
297.01 Voli aŭ ne voli neniu malpermesas.
297.02 Liberulo iras, kien li deziras.
297.03 Kiom da koroj, tiom da voloj.
297.04 Volo kaj deziro leĝojn ne konas.
298. Bojo
298.01 Bojas hundo sen puno eĉ kontraŭ la suno.
299. Volo
299.01 Propra volo ordonon superas.
299.02 Volo kaj sento faras pli ol prudento.
299.03 De la volo la ordono pli efikas ol bastono.
299.04 Jugo propravola ne estas malmola.
299.05 Kion oni volas, tion oni povas.
299.06 Volanta kruro ne laciĝas de kuro.
299.07 Deziru sincere, vi atingos libere.
300. Libero
300.01 Kiam kato promenas, la musoj festenas.
300.02 Mastro en vojo — servantoj en ĝojo.
301. Libero
301.01 Pli bona pano sen butero, ol dolĉa kuko sen libero.
301.02 Pli bona branĉo sennuksa, ol kaĝo plej luksa.
301.03 Pli feliĉa sinjoro sen havo, ol riĉulo sed sklavo.
301.04 Vivu mizere, sed vivu libere!
301.05 Seka panpeco, sed en libereco.
302. Solidareco
302.01 Korvo al korvo okulon ne pikas.
303. Naturo
303.01 Kiu naskiĝis sciuro, ne fariĝos vulturo.
303.02 Kia naskiĝis, tia grandiĝis.
303.03 Plej kuirita kampulo ĉiam restos krudulo.
303.04 Rano eĉ en palaco sopiras pri marĉo.
303.05 Ĝibulo ĝis morto restos ĝibulo.
303.06 En infano vidiĝas, kia homo fariĝos.
303.07 Nigran kornikon sapo ne blankigos.
303.08 Difekton de naturo ne kovros veluro.
303.09 Al farun’ malbonspeca ne helpos la spico.
303.10 Konservas eĉ karbo la strukturon de l’ arbo.
303.11 Ĉe vulpoj ĉiam naskiĝas nur vulpoj.
303.12 Infana inklino restas ĝis la fino.
304. Sklavo
304.01 Al sklavo mon’ ne estas savo, li ĉiam restas sklavo.
305. Maltrafo
305.01 Celi anseron, trafi aeron.
305.02 Trapafadi la aeron.
305.03 Bruligi al si la lipharojn.
306. Timo
306.01 Korniko vundita propran voston timas.
307. Reciprokeco
307.01 Ŝtelisto ŝteliston ne perfidas.
307.02 Korvo al korvo okulon ne pikas.
307.03 Lupo lupon ne manĝas.
307.04 Parenc’ al parenco ne malhelpas intence.
307.05 Sango komuna reciproke sin altiras.
307.06 Sango ne silentas, sian sangon ĝi sentas.
308.
308.01 Ne kredas ŝtelisto, ke honestaj ekzistas.
308.02 Ĉiu mezuras aliajn laŭ sia mezurilo.
308.03 Kion mem mi faras, tion ĉie mi flaras.
309. Tento
309.01 Okazo faras ŝteliston.
309.02 Malfermita kelo tentas al ŝtelo.
309.03 Oni priŝtelas ne riĉulon, sed sengardulon.
310. Ŝtelo
310.01 Oni komencas per ŝteletoj kaj finas per ŝtelegoj.
310.02 Infano ŝtelas ovon, grandaĝulo ŝtelas bovon.
310.03 Ne trovante bovinon, oni ŝtelas kokinon.
311. Ŝtelo
311.01 Kiu ŝteliston regalas, mem ŝteliston egalas.
Книга послужила импульсом к возникновению такого социального феномена, как движение сторонников языка эсперанто, которое продолжает развиваться во всём мире уже на протяжении более ста лет.
Стоит ли верить расхожему тезису о том, что в дворянской среде в России XVIII–XIX века французский язык превалировал над русским? Какую роль двуязычие и бикультурализм элит играли в процессе национального самоопределения? И как эта особенность дворянского быта повлияла на формирование российского общества? Чтобы найти ответы на эти вопросы, авторы книги используют инструменты социальной и культурной истории, а также исторической социолингвистики. Результатом их коллективного труда стала книга, которая предлагает читателю наиболее полное исследование использования французского языка социальной элитой Российской империи в XVIII и XIX веках.
Предлагаемое пособие имеет практическую направленность и нацелено на то, чтобы помочь учащимся подготовиться к выполнению самых сложных заданий на Едином государственном экзамене по русскому языку (часть «С»), т.е. к написанию сочинения-рассуждения в жанре, близком к рецензии или эссе. В пособии даны речевые образцы и методические шаги по выстраиванию сочинения-рассуждения в жанре рецензии, указаны типичные, часто встречающиеся на ЕГЭ грамматические и речевые ошибки, предложены советы, как начинать и завершать письменную работу, приведены основные параметры стилей речи и образцы рецензий по каждому из них.
У этой книги интересная история. Когда-то я работал в самом главном нашем университете на кафедре истории русской литературы лаборантом. Это была бестолковая работа, не сказать, чтобы трудная, но суетливая и многообразная. И методички печатать, и протоколы заседания кафедры, и конференции готовить и много чего еще. В то время встречались еще профессора, которые, когда дискетка не вставлялась в комп добровольно, вбивали ее туда словарем Даля. Так что порой приходилось работать просто "машинистом". Вечерами, чтобы оторваться, я писал "Университетские истории", которые в первой версии назывались "Маразматические истории" и были жанром сильно похожи на известные истории Хармса.
Назовите самые популярные переводные детские книги. Не сомневаемся, что в ваш список попадут повести о муми-троллях Туве Янссон, «Алиса в Стране чудес» Кэрролла, «Хроники Нарнии» Льюиса, эпопея «Властелин колец» Толкина, романы Дж.К. Роулинг о Гарри Поттере. Именно о них – ваших любимых (или нелюбимых) книгах – и пойдет речь в этом сборнике. Их читают не по программе, а для души. Поэтому рассуждать о них будет самый известный литературный критик, поэт и писатель, популяризатор литературы Дмитрий Быков. Его яркие, эмоциональные и невероятно интересные выступления в лектории «Прямая речь» давно привлекают школьников и родителей.
В центре внимания научных работ, которые составили настоящий сборник, находится актуальная проблематика транснациональных процессов в русской литературе и культуре. Авторы рассматривают международные литературные и культурные контакты, а также роль посредников в развитии русской культуры. В их число входят И. Крылов, Л. Толстой, А. Ахматова, М. Цветаева, О. Мандельштам и другие, не столь известные писатели. Хронологические рамки исследований охватывают период с первой четверти XIX до середины ХХ века.
Книга рассказывает о жизни и сочинениях великого французского драматурга ХVП века Жана Расина. В ходе повествования с помощью подлинных документов эпохи воссоздаются богословские диспуты, дворцовые интриги, литературные битвы, домашние заботы. Действующими лицами этого рассказа становятся Людовик XIV и его вельможи, поэты и актрисы, философы и королевские фаворитки, монахини и отравительницы современники, предшественники и потомки. Все они помогают разгадывать тайну расиновской судьбы и расиновского театра и тем самым добавляют пищи для размышлений об одной из центральных проблем в культуре: взаимоотношениях религии, морали и искусства. Автор книги переводчик и публицист Юлия Александровна Гинзбург (1941 2010), известная читателю по переводам «Калигулы» Камю и «Мыслей» Паскаля, «Принцессы Клевской» г-жи де Лафайет и «Дамы с камелиями» А.