Proverbaro Esperanta - [7]
235. Subitaĵo
235.01 Ne en unu tago elkreskis Kartago.
235.02 Mi panon ne esperis, subite kuko aperis.
235.03 Neniam atendita ofte venas subite.
235.04 Kion jaroj ne donis, ofte minuto alportas.
236. Feliĉo
236.01 Homo fidas, feliĉo decidas.
236.02 Venkas ne forto, venkas la sorto.
236.03 Feliĉo leĝon ne konas.
236.04 Kiun la sorto karesas, al tiu ĉio sukcesas.
236.05 Al feliĉulo eĉ koko donas ovojn.
237. Senvaloreco
237.01 Barbo potenca, sed kapo sensenca.
237.02 Kresko mamuta, sed saĝo liliputa.
237.03 Spiko malplena plej alte sin tenas.
238. Malgrando
238.01 Malgranda birdeto, sed akra ungeto.
238.02 Guto malgranda, sed ŝtonon ĝi boras.
238.03 Sen gutoj malgrandaj maro ne ekzistus.
238.04 Unu sola guto la glason plenigas.
238.05 Eĉ pinglo povas koron trapiki.
239. Kolero
239.01 Kiu supren kraĉon ĵetas, sian barbon al ĝi submetas.
239.02 Sen povo kolero estas ridinda afero.
240. Sezono
240.01 Ĉiu sezono kun sia bono.
240.02 Printempo semas, aŭtuno rikoltas.
241. Trofrueco
241.01 Ne laŭdu la tagon antaŭ vespero.
241.02 Ne diru «hop» antaŭ la salto.
242. Lasta
242.01 Plej bone ridas, kiu laste ridas.
243. Nova
243.01 Al glacio printempa kaj al amiko tro nova ne fidu.
243.02 Al amiko nova ne fidu sen provo.
244. Perditaĵo
244.01 Valoron de objekto ni ekkonas post difekto.
244.02 Kion ni havas, por ni ne valoras, — kiam ni ĝin perdis, ni ploras.
244.03 Post domaĝo venas saĝo.
244.04 Taksi la sanon ni lernas en malsano.
244.05 Ĉiuj enterigitoj estas plenaj de meritoj.
245. Opinio
245.01 En ĉiu kranio regas aparta opinio.
245.02 Kiom da kapoj, tiom da opinioj.
246. Entrepreno
246.01 Kiu levis la piedon, devas ekpaŝi.
246.02 Kiu sin enjungis, devas tiri.
246.03 Kiu entreprenis, tiu sin tenu.
246.04 Kiu komencis kuiri, ne forkuru de l’ fajro.
247. Senefikeco
247.01 Tie vi petos, vi tiros, vi nenion akiros.
247.02 Nenia peno nek provo donos lakton de bovo.
248. Faritaĵo
248.01 Kio estas farita, estas sankciita.
249. Kredito
249.01 Esti bone enskribita ĉe iu.
249.02 Havi ĉe iu krediton kaj meriton.
250. Senvaloreco
250.01 Bela per vizaĝo, sed ne bela per saĝo.
250.02 Kapo majesta, sed cerbo modesta.
250.03 Granda kranio, sed interne nenio.
251. Ploro
251.01 Ni vidas, kiu ridas, — kiu ploras, ni ne vidas.
251.02 Ploranton ni evitas, ridanton ni imitas.
252. Kritiko
252.01 En fremda okulo ni vidas ligneron, en nia ni trabon ne vidas.
252.02 Malproksime vidas, antaŭ la nazo ne vidas.
252.03 Kritiki estas facile, fari malfacile.
252.04 Kiu kritikas kuraĝe, mem agas malsaĝe.
252.05 Propran ĝibon neniu vidas.
253. Sekreto
253.01 Arbaro aŭdas, kampo vidas.
253.02 La muro havas orelojn.
254. Ĉefaĵo
254.01 Pro multo da arboj li arbaron ne vidas.
255. Malproksimo
255.01 Kion mi ne scias, tion mi ne envias.
255.02 Se okulo ne vidas, koro ne avidas.
255.03 For de l’ okuloj, for de la koro.
255.04 Antaŭ okuloj ne staras, doloron ne faras.
256. Frukto, Taksado
256.01 Laŭ la frukto oni arbon ekkonas.
257. Taksado
257.01 Koniĝas birdo laŭ flugo kaj homo laŭ ago.
257.02 Poton taksu laŭ sono, sinjoron laŭ tono.
258. Atingo
258.01 Vidas okulo, sed mano ne trafas.
259. Eraro
259.01 Ĉiu eraro estas kulpo.
259.02 Pro eraro ne praviĝas la faro.
260. Kulpo, Samvaloreco
260.01 Pagas ne riĉulo, pagas kulpulo.
260.02 Kiu rompis, tiu pagu.
260.03 De kiu la kulpo, por tiu la puno.
260.04 Kiu kaĉon kuiris, tiu ĝin manĝu.
261. Puno
261.01 Lumo fariĝos, kulpulo troviĝos.
261.02 Pagos lupo por la ŝafo.
261.03 Ankaŭ la lupon atingos la sorto.
261.04 Por ĉiu ago venas la tempo de pago.
261.05 Trafos hakilo al ligno malmola.
261.06 Venos knabeto ankaŭ kun peto.
261.07 Ankaŭ diablo tondron suferos.
261.08 La forestanto ĉiam estas malprava.
262. Gusto
262.01 Ĉiu havas sian guston.
262.02 Pri gustoj oni disputi ne devas.
262.03 Kiom da homoj, tiom da gustoj.
262.04 France saĝa, angle sovaĝa.
262.05 Ne bela estas amata, sed amata estas bela.
262.06 Belecon taksas ne okulo sed koro.
262.07 Eĉ monstron admiras, kiu ame deliras.
262.08 Ĉiu abomenaĵo trovas sian adoranton.
263. Pasio
263.01 Malplaĉas nenio, se taksas pasio.
264. Parenco
264.01 Li estas preskaŭ mia frato: nepo de kuzo de onklo de konato.
265. Akvo
265.01 Akvo kaj pano servas al sano.
266. Libero
266.01 Pli bona pano sen butero, ol kuko sen libero.
267. Tempo
267.01 Tempo flatas, tempo batas.
268. Sencelaĵo
268.01 Batadi la venton.
269. Malklaraĵo
269.01 En akvo malklara oni fiŝkaptas facile.
270. Finitaĵo
270.01 Finita kaj glatigita.
271. Malapero
271.01 Malaperis kiel ŝtono en maron.
272. Singardo
272.01 Ne konante la profundecon, ne iru en la riveron.
272.02 Kiu demandas, tiu ne eraras.
272.03 Kiu sin gardas, tiu sin savas.
272.04 Antaŭe intencu kaj poste komencu.
272.05 Longa konsidero savas de sufero.
273. Ofico
273.01 Ne ekzistas ofico sen benefico.
273.02 Regna kaso — bona ĉaso.
273.03 Estro ne malsatas.
273.04 Kie estas pano, ne mankas panpecetoj.
273.05 Kiu havas abelojn, havas mielon.
273.06 Hakado de ligno donas lignerojn.
273.07 Kiu panon donas, malsaton ne konas.
273.08 Estas ŝafoj, estos lano.
274.
274.01 Peto de barono estas ordono.
274.02 Sinjoro petas, kvazaŭ dekretas.
275. Revo
275.01 Konstrui kastelojn en aero.
275.02 Konstrui kastelon sur glacio.
Книга послужила импульсом к возникновению такого социального феномена, как движение сторонников языка эсперанто, которое продолжает развиваться во всём мире уже на протяжении более ста лет.
Стоит ли верить расхожему тезису о том, что в дворянской среде в России XVIII–XIX века французский язык превалировал над русским? Какую роль двуязычие и бикультурализм элит играли в процессе национального самоопределения? И как эта особенность дворянского быта повлияла на формирование российского общества? Чтобы найти ответы на эти вопросы, авторы книги используют инструменты социальной и культурной истории, а также исторической социолингвистики. Результатом их коллективного труда стала книга, которая предлагает читателю наиболее полное исследование использования французского языка социальной элитой Российской империи в XVIII и XIX веках.
Предлагаемое пособие имеет практическую направленность и нацелено на то, чтобы помочь учащимся подготовиться к выполнению самых сложных заданий на Едином государственном экзамене по русскому языку (часть «С»), т.е. к написанию сочинения-рассуждения в жанре, близком к рецензии или эссе. В пособии даны речевые образцы и методические шаги по выстраиванию сочинения-рассуждения в жанре рецензии, указаны типичные, часто встречающиеся на ЕГЭ грамматические и речевые ошибки, предложены советы, как начинать и завершать письменную работу, приведены основные параметры стилей речи и образцы рецензий по каждому из них.
У этой книги интересная история. Когда-то я работал в самом главном нашем университете на кафедре истории русской литературы лаборантом. Это была бестолковая работа, не сказать, чтобы трудная, но суетливая и многообразная. И методички печатать, и протоколы заседания кафедры, и конференции готовить и много чего еще. В то время встречались еще профессора, которые, когда дискетка не вставлялась в комп добровольно, вбивали ее туда словарем Даля. Так что порой приходилось работать просто "машинистом". Вечерами, чтобы оторваться, я писал "Университетские истории", которые в первой версии назывались "Маразматические истории" и были жанром сильно похожи на известные истории Хармса.
Назовите самые популярные переводные детские книги. Не сомневаемся, что в ваш список попадут повести о муми-троллях Туве Янссон, «Алиса в Стране чудес» Кэрролла, «Хроники Нарнии» Льюиса, эпопея «Властелин колец» Толкина, романы Дж.К. Роулинг о Гарри Поттере. Именно о них – ваших любимых (или нелюбимых) книгах – и пойдет речь в этом сборнике. Их читают не по программе, а для души. Поэтому рассуждать о них будет самый известный литературный критик, поэт и писатель, популяризатор литературы Дмитрий Быков. Его яркие, эмоциональные и невероятно интересные выступления в лектории «Прямая речь» давно привлекают школьников и родителей.
В центре внимания научных работ, которые составили настоящий сборник, находится актуальная проблематика транснациональных процессов в русской литературе и культуре. Авторы рассматривают международные литературные и культурные контакты, а также роль посредников в развитии русской культуры. В их число входят И. Крылов, Л. Толстой, А. Ахматова, М. Цветаева, О. Мандельштам и другие, не столь известные писатели. Хронологические рамки исследований охватывают период с первой четверти XIX до середины ХХ века.
Книга рассказывает о жизни и сочинениях великого французского драматурга ХVП века Жана Расина. В ходе повествования с помощью подлинных документов эпохи воссоздаются богословские диспуты, дворцовые интриги, литературные битвы, домашние заботы. Действующими лицами этого рассказа становятся Людовик XIV и его вельможи, поэты и актрисы, философы и королевские фаворитки, монахини и отравительницы современники, предшественники и потомки. Все они помогают разгадывать тайну расиновской судьбы и расиновского театра и тем самым добавляют пищи для размышлений об одной из центральных проблем в культуре: взаимоотношениях религии, морали и искусства. Автор книги переводчик и публицист Юлия Александровна Гинзбург (1941 2010), известная читателю по переводам «Калигулы» Камю и «Мыслей» Паскаля, «Принцессы Клевской» г-жи де Лафайет и «Дамы с камелиями» А.