Proverbaro Esperanta - [12]
436.02 Famo ne flugas, se kaŭzo ne estas.
437. Rifuzo
437.01 Se io venas al buŝo, buŝon ne fermu.
438. Ŝerco
438.01 Ŝerce dirite, cele pensite.
439. Malsaĝo
439.01 Malsaĝa kiel ŝtipo.
439.02 Mankas klapo en lia kapo.
440. Malsaĝo
440.01 Malsaĝulo kaj infano parolas la veron.
440.02 Kion saĝulo ne komprenas, ofte malsaĝa divenas.
440.03 Malsaĝulo ofte estas profeto.
441. Malsaĝo
441.01 Malsaĝulo ŝtonon ĵetis, dek saĝuloj ĝin ne atingos.
441.02 Ofte ligis malsaĝulo kaj saĝuloj malligi ne povas.
441.03 Malsaĝulo malpacigis kaj dek saĝuloj repacigi ne povas.
441.04 Malsaĝulo ĉie sian nomon skribas.
442. Kompreno
442.01 Malsaĝulo diris vorteron, saĝulo komprenas la tutan aferon.
442.02 Por saĝulo sufiĉas aludo.
442.03 Por malsaĝulo bastono — por saĝulo leciono.
443. Prediko
443.01 Prediki al surduloj.
443.02 Aŭskulti kiel ĥinan predikon.
444. Fiero
444.01 Kiu tro alten rigardon direktas, tiu tre baldaŭ okulojn difektas.
445. Ŝparo
445.01 Formanĝis en merkredo, ne serĉu en vendredo.
445.02 Ŝparu kiam bone, vi havos kiam bezone.
446. Laboro
446.01 Sen laboro ne venas oro.
447. Malatento
447.01 Okulo ne atentas, dorso eksentas.
447.02 Se okulo ne vidis, pagas la poŝo.
447.03 Blindulo kartojn ludi ne devas.
447.04 Per eraro ne praviĝas la faro.
447.05 Senkonscie vi agis, konscie vi pagos.
448. Humileco
448.01 Pli bone fleksiĝi, ol rompiĝi.
448.02 Kiu mordi ne povas, kisi ekprovas.
449. Severo
449.01 Fari el iu arkon.
449.02 Teni iun per fera mano.
449.03 Butonumi iun malvaste.
449.04 Enpremi iun en funelon.
450. Aludo
450.01 Paroli per vortoj kovritaj.
450.02 Danci kiel kato ĉirkaŭ poto.
450.03 En ŝerco kaj ludo ofte sidas aludo.
450.04 Al vi oni predikas, kaj nin oni pikas.
450.05 Por Paŭlo sperto — por Petro averto.
451. Babilo
451.01 Kiu ĉion senpripense parolas, aŭdos tion, kion li ne volas.
452. Parolo
452.01 Parolanto semas, aŭdanto rikoltas.
453. Parolo
453.01 Parolo estas arĝento, oron similas silento.
454. Babilo
454.01 Ju pli da babilado, des pli da pekado.
455. Babilo
455.01 Kiu multe parolas, malamikon konsolas.
455.02 Ju pli oni babilas, des pli oni al si malutilas.
455.03 Tro multe da salo malbonigas la manĝon.
455.04 Pli bone ne sali, ol sali tro multe.
455.05 Sciu elokventi, sciu ankaŭ silenti.
455.06 Montras parolo, kion cerbo valoras.
455.07 Mia lango — mia malamiko.
455.08 Kiu langon ne tenas, mem sin malbenas.
456. Silento
456.01 Plej bona sprito estas silento.
457. Sekreto
457.01 Vi sekrete vorton diros, ĝi tra l’ tuta mondo iros.
457.02 Vi sekretos al edzino, ŝi sekretos al fratino, kaj tiel la sekreto promenados sen
fino.
458. Ĝustatempeco
458.01 En dom’ de pendigito pri ŝnuro ne parolu.
458.02 Sprit’ en tempo ne ĝusta estas tre malbongusta.
459. Parolo
459.01 Granda parolisto estas duba faristo.
459.02 Vortojn ŝparu, agojn faru.
460. Parolo
460.01 De parolo ĝis faro estas tre malproksime.
460.02 El la buŝ’ multaj vortoj eliras, sed ne ĉiuj ion diras.
461. Doloro
461.01 Kio doloras, pri tio ni ploras.
462. Konsilo
462.01 Ne bezonas la kapo konsilon de kruroj.
462.02 Ovo kokinon ne instruas.
462.03 Lecionoj al profesoro estas vana laboro.
462.04 Fiŝo scias pri naĝo ankaŭ sen via saĝo.
463. Penso
463.01 Pensoj iras trans limo sen pago kaj timo.
464. Kapo
464.01 Kiu kapon posedas, kombilon jam trovos.
464.02 Kapo estas por tio, ke ĝi zorgu pri ĉio.
465. Kapo
465.01 Pro kapo malsaĝa suferas la kruroj.
465.02 Sinjoroj sin batas, servantoj vundojn ricevas.
466. Malatento
466.01 Piedo ne atentis, kapo eksentis.
466.02 Mano pekis, dorso pagas.
467. Tuj
467.01 Staris, ekfaris.
467.02 Per la kapo malsupren.
467.03 Eksalte senhalte.
468. Pento
468.01 Pekinto pentas, — kolero silentas.
468.02 Ne iras hakilo al kolo humila.
469. Opinio
469.01 Kiom da kapoj, tiom da opinioj.
469.02 Kiom da juĝantoj, tiom da juĝoj.
469.03 Iras ĉiu kruro laŭ sia plezuro.
470. Defendo
470.01 Vundan lokon protektis, alian difektis.
471. Perdo
471.01 Kiu perdis la kapon, ne bezonas jam ĉapon.
471.02 Ne valoras bofilo, kiam mortis filino.
472. Eksamiko
472.01 Estinta amiko estas plej danĝera malamiko.
473. Malsato
473.01 Malsato ne estas frato.
474. Malsato
474.01 Malsato plej bone gustigas la manĝon.
474.02 Ĉe stomako malsata ne kapricas palato.
475. Malsato
475.01 Se malsato turmentas, lupo timon ne sentas.
475.02 Pli efike ol bato pelas malsato.
475.03 Malplena sako tentas al peko.
475.04 En malsata familio mankas harmonio.
476. Malsato
476.01 Stomako malsata nur pri pano meditas.
476.02 Malsata stomako orelon ne havas.
476.03 Por honoro ni dankas, se manĝ’ al ni mankas.
477. Malsato
477.01 Sata malsatan ne povas kompreni.
477.02 Plena stomako laŭdas la faston.
478. Malsato
478.01 Se stomako doloras, kapo laboras.
479. Malriĉo
479.01 Nuda kaj kruda, sen groŝo en poŝo.
480. Malespero
480.01 Hom’ malesperas, Dio aperas.
481. Malriĉo
481.01 Malriĉulo rabiston ne timas.
481.02 La dorm’ estas bona, se mankas la mono.
481.03 Kontraŭ nehavo eĉ juĝo silentas.
481.04 De nehavanto eĉ reĝo nenion ricevos.
482. Nenio
482.01 Pli bona io, ol nenio.
483. Renkonto
483.01 Ne venas mont’ al monto, sed homo homon renkontas.
484. Bagatelo
484.01 Monto gravediĝis, muso naskiĝis.
485. Malproksimo
485.01 Kio post la montoj kuŝas, tio nin neniom tuŝas.
Книга послужила импульсом к возникновению такого социального феномена, как движение сторонников языка эсперанто, которое продолжает развиваться во всём мире уже на протяжении более ста лет.
В молодости Пастернак проявлял глубокий интерес к философии, и, в частности, к неокантианству. Книга Елены Глазовой – первое всеобъемлющее исследование, посвященное влиянию этих занятий на раннюю прозу писателя. Автор смело пересматривает идею Р. Якобсона о преобладающей метонимичности Пастернака и показывает, как, отражая философские знания писателя, метафоры образуют семантическую сеть его прозы – это проявляется в тщательном построении образов времени и пространства, света и мрака, предельного и беспредельного.
Подготовленная к 135-летнему юбилею Андрея Белого книга М.А. Самариной посвящена анализу философских основ и художественных открытий романов Андрея Белого «Серебряный голубь», «Петербург» и «Котик Летаев». В книге рассматривается постепенно формирующаяся у писателя новая концепция человека, ко времени создания последнего из названных произведений приобретшая четкие антропософские черты, и, в понимании А. Белого, тесно связанная с ней проблема будущего России, вопрос о судьбе которой в пору создания этих романов стоял как никогда остро.
Книга историка Джудит Фландерс посвящена тому, как алфавит упорядочил мир вокруг нас: сочетая в себе черты академического исследования и увлекательной беллетристики, она рассказывает о способах организации наших представлений об окружающей реальности при помощи различных символических систем, так или иначе связанных с алфавитом. Читателю предстоит совершить настоящее путешествие от истоков человеческой цивилизации до XXI века, чтобы узнать, как благодаря таким людям, как Сэмюэль Пипс или Дени Дидро, сформировались умения запечатлевать информацию и систематизировать накопленные знания с помощью порядка, в котором расставлены буквы человеческой письменности.
Стоит ли верить расхожему тезису о том, что в дворянской среде в России XVIII–XIX века французский язык превалировал над русским? Какую роль двуязычие и бикультурализм элит играли в процессе национального самоопределения? И как эта особенность дворянского быта повлияла на формирование российского общества? Чтобы найти ответы на эти вопросы, авторы книги используют инструменты социальной и культурной истории, а также исторической социолингвистики. Результатом их коллективного труда стала книга, которая предлагает читателю наиболее полное исследование использования французского языка социальной элитой Российской империи в XVIII и XIX веках.
У этой книги интересная история. Когда-то я работал в самом главном нашем университете на кафедре истории русской литературы лаборантом. Это была бестолковая работа, не сказать, чтобы трудная, но суетливая и многообразная. И методички печатать, и протоколы заседания кафедры, и конференции готовить и много чего еще. В то время встречались еще профессора, которые, когда дискетка не вставлялась в комп добровольно, вбивали ее туда словарем Даля. Так что порой приходилось работать просто "машинистом". Вечерами, чтобы оторваться, я писал "Университетские истории", которые в первой версии назывались "Маразматические истории" и были жанром сильно похожи на известные истории Хармса.
Книга рассказывает о жизни и сочинениях великого французского драматурга ХVП века Жана Расина. В ходе повествования с помощью подлинных документов эпохи воссоздаются богословские диспуты, дворцовые интриги, литературные битвы, домашние заботы. Действующими лицами этого рассказа становятся Людовик XIV и его вельможи, поэты и актрисы, философы и королевские фаворитки, монахини и отравительницы современники, предшественники и потомки. Все они помогают разгадывать тайну расиновской судьбы и расиновского театра и тем самым добавляют пищи для размышлений об одной из центральных проблем в культуре: взаимоотношениях религии, морали и искусства. Автор книги переводчик и публицист Юлия Александровна Гинзбург (1941 2010), известная читателю по переводам «Калигулы» Камю и «Мыслей» Паскаля, «Принцессы Клевской» г-жи де Лафайет и «Дамы с камелиями» А.