Proverbaro Esperanta - [15]
563.02 Sako malplena sin rekte ne tenas.
564. Falo
564.01 Trafi per la vizaĝo en koton.
564.02 Enbatiĝi.
565. Sintenado
565.01 Kiu ludas kun koto, malpurigas la manojn.
565.02 Se vi ŝafo fariĝos, lupoj ne mankos.
565.03 Se vi sidos en branoj, vin manĝos la porkoj.
566. Obstino
566.01 Se lipo dikiĝas, ventro maldikiĝas.
566.02 Kiu koleras, tiu perdas.
566.03 Pastro ŝafon ne prenas, ĝi hejmen revenas.
566.04 Kiu okazon forŝovas, ĝin jam ne retrovas.
566.05 Kie ne estas konsileble, tie ne estas helpeble.
567. Promeso
567.01 Dolĉe ŝmiri al iu la lipojn.
567.02 Nutri per promesoj.
567.03 Promesi orajn montojn.
568.
568.01 Fluis sur lipoj, sed en buŝon ne trafis.
568.02 Ĝi iris al li preter la buŝon.
569. Trojuneco
569.01 Li havas ankoraŭ la lakton sur la lipoj.
569.02 Li havas ankoraŭ printempon en kapo.
569.03 Li ĵus elrampis el la ova ŝelo.
569.04 Li ne frapis al si ankoraŭ la kornojn.
570. Silento
570.01 Silente!
570.02 Ne movi la buŝon! 570.03 Ne ekpepi!
570.04 Sidi kiel muso sub balailo.
571. Devo
571.01 Kiu levis la piedon, devas ekpaŝi.
571.02 Kiu sin enjungis, devas tiri.
571.03 Kiu entreprenis, tiu sin tenu.
571.04 Kiu amas honoron, amu laboron.
571.05 Kiu amas ĝuon, amu ankaŭ enuon.
572. Petolo
572.01 Petolu, diboĉu, sed poste sorton ne riproĉu.
572.02 Petolado sen mezuro ne kondukas al plezuro.
572.03 Longe ĉerpas la kruĉo, ĝis ĝi fine rompiĝas.
572.04 Longe ŝtelas ŝtelisto, tamen fine li pendos.
572.05 Buĉas la lupo, oni ankaŭ ĝin buĉos.
573. Senlaboreco
573.01 Juneco petolis, maljuneco malsatos.
573.02 Senlaboreco estas patrino de ĉiuj malvirtoj.
574. Senprofiteco
574.01 Multe en kapo, sed nenio en poŝo.
574.02 Multe da sprito, sed neniom da profito.
575. Silento
575.01 Muelilo haltas, muelisto eksaltas.
575.02 Se silentas draŝejo, malpacas loĝejo.
576. Alternativo
576.01 Aŭ festo, aŭ fasto.
576.02 Aŭ festene, aŭ malplene.
576.03 Aŭ ĉio, aŭ nenio.
576.04 Aŭ kuseno sub ripo, aŭ bato per vipo.
576.05 Aŭ plej riĉa stato, aŭ plena malsato.
576.06 Aŭ ministran postenon, aŭ pundoman katenon.
577. Laboro
577.01 Laboro donas bonstaton, mallaboro malsaton.
578. Malŝpareco
578.01 Ofta festo, malplena kesto.
578.02 Imiti grandsinjoron, perdi baldaŭ la oron.
578.03 Kiu ĉion formanĝis en tago, malsatos vespere.
579. Dando
579.01 Bela birdo!
579.02 Dando el reĝa hundejo.
580. Senefikeco
580.01 Ĝi tuŝas lin, kiel akvo anseron.
580.02 Ĝi glitas de li kiel pizo de muro.
580.03 Ĝi eĉ ne tuŝas lian orelon.
580.04 Vi povas eĉ haki lignon sur lia kapo.
580.05 Ĉio estas por li kiel polvero sur la tero.
580.06 Li zorgas pri ĝi kiel pri neĝo pasintjara.
580.07 Tra unu orelo eniras, tra la dua eliras.
581. Ĝustmezureco
581.01 Senlanigu, sed ne senhaŭtigu.
581.02 Eliri sen frakaso el granda embaraso.
581.03 Senplumigi kokinon, ne vekante mastrinon.
582. Malproksimo
582.01 Ĝi staras ankoraŭ malproksime en la kampo.
582.02 Ankoraŭ multe vi kuros, ĝis vi alkuros.
582.03 Ankoraŭ la gajno ne estas en la mano.
582.04 La manĝota fiŝo estas ankoraŭ en la rivero.
582.05 Ĝi estas ankoraŭ birdo sur la tegmento.
582.06 Ĝi estas ankoraŭ pasero en aero.
582.07 Inter la mano ĝis la buŝo ofte disverŝiĝas la supo.
583. Saĝo
583.01 Li ne estas el la grandaj saĝuloj.
583.02 Li ne elpensis la filozofian ŝtonon.
583.03 Li vidas nur ĝis la pinto de sia nazo.
584. Disiĝo
584.01 Post alkutimiĝo doloras disiĝo.
584.02 Ju pli malproksimen la vojo, des pli da larmoj.
584.03 Amo pli kora, disiĝo pli dolora.
584.04 Post dolĉa vino restas acida vinagro.
585. Trankvileco
585.01 Kiu iras trankvile, iras facile.
585.02 Tro rapida akcelo ne kondukas al celo.
585.03 Tro rapida faro estas nur baro.
585.04 Rapidu malrapide.
585.05 Kiu tro pelas, nur malakcelas.
586. Elvoko
586.01 Pri la lupo rakonto, kaj la lupo renkonte.
586.02 Ne elvoku lupon el la arbaro.
587. Reservo
587.01 Servo postulas reservon.
587.02 Vi amas preni, amu redoni.
587.03 Vi min manĝigos, mi vin trinkigos.
587.04 Kiu donacon prenas, tiu sin katenas.
587.05 De kantado senpaga doloras la gorĝo.
588. Donaco
588.01 Donacetoj subtenas amikecon.
589. Donaco
589.01 Pli valoras vinagro donacita, ol vino aĉetita.
590. Donaco
590.01 Al ĉevalo donacita oni buŝon ne esploras.
591. Donaco
591.01 Oni donacas por speso kaj laborigas por spesmilo.
591.02 Kiu akceptas donacon, perdas la pacon.
592. Senpageco
592.01 Por nenio oni faras nenion.
592.02 Nenia ago fariĝas sen pago.
592.03 Senpaga estas nur la morto, sed ĝi kostas la vivon.
593. Malsincereco
593.01 Donaco nesincera estas donaco infera.
593.02 Unu fojon oni donas kaj tutan vivon fanfaronas.
593.03 Donacon reprenu kaj mian vivon ne venenu.
593.04 Ne donu kaj ne boju.
593.05 Li donas peceton da pano kaj bategon per mano.
593.06 Plena glaso da vino, sed kun guto da veneno.
593.07 Li salutas profunde kaj mordas hunde.
593.08 Mielo sur lango, kaj glacio en koro.
593.09 Lango miela, sed koro kruela.
593.10 Ĉe tro ĝentila ekstero mankas sincero.
594. Dono
594.01 Pli feliĉa estas donanto ol prenanto.
595. Dono
595.01 Doni ovon, por ricevi bovon.
595.02 Bovo prenita, koko donita kaj — kvita.
596. Maltrafo
596.01 Pafi — maltrafi.
596.02 Celis paseron, trafis anseron.
596.03 Pelis pavon, falis kavon.
Книга послужила импульсом к возникновению такого социального феномена, как движение сторонников языка эсперанто, которое продолжает развиваться во всём мире уже на протяжении более ста лет.
В молодости Пастернак проявлял глубокий интерес к философии, и, в частности, к неокантианству. Книга Елены Глазовой – первое всеобъемлющее исследование, посвященное влиянию этих занятий на раннюю прозу писателя. Автор смело пересматривает идею Р. Якобсона о преобладающей метонимичности Пастернака и показывает, как, отражая философские знания писателя, метафоры образуют семантическую сеть его прозы – это проявляется в тщательном построении образов времени и пространства, света и мрака, предельного и беспредельного.
Подготовленная к 135-летнему юбилею Андрея Белого книга М.А. Самариной посвящена анализу философских основ и художественных открытий романов Андрея Белого «Серебряный голубь», «Петербург» и «Котик Летаев». В книге рассматривается постепенно формирующаяся у писателя новая концепция человека, ко времени создания последнего из названных произведений приобретшая четкие антропософские черты, и, в понимании А. Белого, тесно связанная с ней проблема будущего России, вопрос о судьбе которой в пору создания этих романов стоял как никогда остро.
Книга историка Джудит Фландерс посвящена тому, как алфавит упорядочил мир вокруг нас: сочетая в себе черты академического исследования и увлекательной беллетристики, она рассказывает о способах организации наших представлений об окружающей реальности при помощи различных символических систем, так или иначе связанных с алфавитом. Читателю предстоит совершить настоящее путешествие от истоков человеческой цивилизации до XXI века, чтобы узнать, как благодаря таким людям, как Сэмюэль Пипс или Дени Дидро, сформировались умения запечатлевать информацию и систематизировать накопленные знания с помощью порядка, в котором расставлены буквы человеческой письменности.
Стоит ли верить расхожему тезису о том, что в дворянской среде в России XVIII–XIX века французский язык превалировал над русским? Какую роль двуязычие и бикультурализм элит играли в процессе национального самоопределения? И как эта особенность дворянского быта повлияла на формирование российского общества? Чтобы найти ответы на эти вопросы, авторы книги используют инструменты социальной и культурной истории, а также исторической социолингвистики. Результатом их коллективного труда стала книга, которая предлагает читателю наиболее полное исследование использования французского языка социальной элитой Российской империи в XVIII и XIX веках.
У этой книги интересная история. Когда-то я работал в самом главном нашем университете на кафедре истории русской литературы лаборантом. Это была бестолковая работа, не сказать, чтобы трудная, но суетливая и многообразная. И методички печатать, и протоколы заседания кафедры, и конференции готовить и много чего еще. В то время встречались еще профессора, которые, когда дискетка не вставлялась в комп добровольно, вбивали ее туда словарем Даля. Так что порой приходилось работать просто "машинистом". Вечерами, чтобы оторваться, я писал "Университетские истории", которые в первой версии назывались "Маразматические истории" и были жанром сильно похожи на известные истории Хармса.
Книга рассказывает о жизни и сочинениях великого французского драматурга ХVП века Жана Расина. В ходе повествования с помощью подлинных документов эпохи воссоздаются богословские диспуты, дворцовые интриги, литературные битвы, домашние заботы. Действующими лицами этого рассказа становятся Людовик XIV и его вельможи, поэты и актрисы, философы и королевские фаворитки, монахини и отравительницы современники, предшественники и потомки. Все они помогают разгадывать тайну расиновской судьбы и расиновского театра и тем самым добавляют пищи для размышлений об одной из центральных проблем в культуре: взаимоотношениях религии, морали и искусства. Автор книги переводчик и публицист Юлия Александровна Гинзбург (1941 2010), известная читателю по переводам «Калигулы» Камю и «Мыслей» Паскаля, «Принцессы Клевской» г-жи де Лафайет и «Дамы с камелиями» А.