Бурятские народные сказки. Бытовые - [133]

— Бог-һаг адхаһан болдогши һаан, ялгайн ябар халхала-

һиима.

— Ялгайн ябар гэжи үглөө үдэшин шируу хэлныйштаа?

— Үглөө үдэшын шируушии һаан, хоёр сэсэн хүүр хэлсэ-жи байһаар хэлэеэ хөлдөөшхнһиима.

— Хоёр сэсэн гэжи хоёр хэлхеэ тульмага хэлныйштаа?

18'

5

275

— Хоёр хэлхэй тульмагши һаан, хэлхэ хүүр дутаа үбэй има. Тиигээд гэртэпээн Хартагай хаани нэрэ өдөр ошохомнай

гэжи төхөөрэбэ. Төхөөрөөд ошоо. Ошоходон айл байгаа. Ехэ хубуунннн тэрэ айлда ороо. Ороходон, гэрэй эжин гэртээ убэй. Гэртээ убэй байхадан, ахаһаан хоёр дүү хүбүүниин һу-раба: '

— Ямар хунээдэ орообши? — гэжи.

— Өрөөһөн нюдээ өрөмдөк хүнээдэ орооб.

Тиигээд саашаа ябана. Баһа нэгэ хүнэй гэр байхада тэндэ дунда хүбүүниин оробо. Дунда хүбүүнһээн һурана:

— Хэнээдэ орообши? — гэжи.

— һорһон дахатай хунээдэ орооб.

Бапа саашаа ошоходон нэгэ гэр байгаа. Тэндэ бага хүбүу" ниин оробо. Тэрээнһээн һурана:

— Хэнээдэ орообши?

— Сагаан морьтой хунээдэ орооб, — гээ.

Тиигээд саашаа ошоходоо тэрэ ороһон улаһаа хүсээ. Хү-сээд, урайн ороходоо, ахан хэлэнэ:

— Энэ минии ороһон гэри эжин.

— һайши гээд таняабши? — гэхэдэн:

— Нюураа угаагаад, угаадаһаа хушаа үбэй иима, тэрээ-гүүриин таняаб.

Нүгөө хүбүүгээ хүсээд, дунда хүбүүниин хэлэнэ:

— Минии ороһон гэри эжин ЭНЭ. t

— һайшан гээд таняабши?

— һорһон дахаяа һэжирээд өмдөө һэн, тэрээгүүрин таняаб.

Урайн ороод инеэлдээд ябана. Гурбатхи хүүгээ хүсээд, бага хүбүүниин хэлэнэ:

— Минин ороһон гэри эжин энэ, — гэбэ.

— һайшан гээд таняабши?

— Сагаан морёо унахадаа ильбээд унаа һэн, тэрээгүүрии таняаб.

Тиигээд Хартагай хаанаа нэрэ өдөр зугаалаба. Зони тархада тэрэ гурбан хүбүүн хаандаа заагаа: — Энэ гурбан хүбүүн мани урай орходоо шоглоо һан, — гэжи.

Тиихэдэн хаан һураба:

— Яахадаа урайн орходоо шоглообта? — гэжи. Тиихэдэн ехэ хүбүүниин хэлэнэ:

— Би энэ хунээдэ ороо һам, ороходом хэнээдэ орообши гэжи бэшимни һураа һан. Тиихэдэн өрөөһэн нюдэ өрөмдөг хунээдэ орооб гэжи хэлээ һэм, Һайшин гээд таняабши гэхэдэ, нюураа угаагаад, угаадапаа хушаа үбэй иима. Тэрээгүүрин таняаб гэжи хэлээ һэм. Тиигээд танихадам, бэшимни: "Аха зоб хэ-лээш", — гэжэ инеэлдэжэ урай ороо Һамди.

Нугөө хоёр хүбүүд ушараа хэлэбэ.

Хартагай хаан тэрэ гурбан сэсни табяад, хоАнопоон тагнууд

гаргаа. Харьхадаа юу хэлсэхиимааб гэжи.

Ехэ хүбүүниин хэлэнэ:

— Хартагай хаани гээшэ ямар хара хүни зүһэтэвби? Нүгөө хоёриин зүбшөөжэ, дунда хүбүүниин хэлэнэ:

^ — Энэ аршин ямар хүни амтатайб — гэжи.

Нүгөө аха дүү хоёриин:

— Бэди б ah а тиижэ һанаа һамди, зүбтөө,—гэжэ.

Бага хүбүүнийн хэлэнэ:

— Энэ мяханнин яахадаа нохойн мяхани амтатайби? — гэжи.

Тиихэдэн нүгөө хоёриин баһа зүбшөөнэ. Хоёр тагиуул тэхэ-рээд, хаанда тиижэ хэлсэнэ гэжи хэлсэһэн хүүриин барни хэлэнэ. Тиихэдэн хаан тэдээни татуулаад пурана:

— Яахадаа би хара хүни һүрэгтэй байхымби?

Тиихэдэн эхэн хэлэнэ:

— Би шамайе хара хүнэһээ олоһиим.

— Архим яахадаа хүни амтатай байхым?

Эхэн хэлэнэ: ftjjm

— Үхэһэн хүни хуурсаг дээрэ ургаһан модойн асаржи сорго

хэжи архи нэрээ һэмди.

— Мяхан һайши гээд нохойн мяхани амтатайимби? — гэхэдэн:

' — Хонид манай тахалжа үхэһиима, нэгэ бугшаа үлэһэн но-

хойёо хөхүүлэжи тэжээжи ехэ болгоһиимди.

Тиигээд Гурбалдайн гурбан сэсэн зөбтө гараба. Тиигээд хаан хэлэнэ:

— Би тани туршахам. Та талда гарагтуй.

Талда гаргаад гурбан дабхар торгоор алтан бэһэлигээ орой-гоод гурбан дабхар хобто соогоо хээд, газаапаан гурбан сэсэн хүбүүгээ асараад:

— Зай, юу хадалгаа би? — гээд пурана. Ехэ хүбүүн хэлэнэ:

— Гурбан дабхар хобто байна.

Дунда хүбүүниин хэлэнэ: — Гурбан дабхар хобто соо гурбан

дабхар торгон байна.

Бага хүбүүнһээ һурахадан хэлэнэ:*

— Гурбан дабхар торгон соо алтан бэһэлиг хадагалаатай

байна.

Тиигээд гурбан сэсэн гэртээ харьхаяа гараба. Ерэжэ ябахадаа нэгэ изии нэгэ хамсуйяа өмөдөөд, нүтөвдөө үмдөө убэй аран-

га дээр аарса хэжи байна. Өөһэд пурана:

— Хай, сагаагши үнеэ харайт?

Тэрэ изии хэлэнэ:

— Харааб, мэнэ урайхантнай Хартагай хаани гурбан хара буха хай сагаан үнеэндэ хамар дээрээ баалгажи, ханшар дээрээ шээлгэжи ябажи ябана… ш

Тэрүү изиидээ тороод саашаа ябана.

Нэгэ хүяээдэ ороно. Тэрэ хүнээдэ гэртэн хүн убэй, нэгэ ба саган байна. Тэрэ басаганһаа һурана:

_ Биде холойн харгуйн улад байна бди, манда идехиимэ убэй Тоотогой хоёр үндэгэн, тухурюуни нэгэ хүзүүн бии бай. на, тэрээни болгохо барюулаа үбэй тогоон танда байнуу? Тиихэдэн хэлэнэ:

— Барюулаа үбэй тогоон бии, баабайһаан айнаб, үндэрөө убэй тогоон бии, инбииһээн айнаб.

Гннхэдэн, һурана:,

— Баабай иибии хай ошоһиим? Басаган хэлэнэ:

— Өөрьёо гэртхн идеэи хүнээдэ идехэеэ ошоо, үлүүр бэеэ эбэшэнтэй андалдахаяа ошоо.

Тээнинн таагаа убэй байшоо.

54. ЭСЭГЫН ГУРБАН ХҮБҮҮН

Урайниин эсэгын гурбан хүбүүд байдаг байгаа. Тэрэ гурбан хүбүүд Монголдо

нүүхэмнай гэжэ түхөөрбэ. Түхөөрөөд, тэдэш |ябаа. Ябана… ябана… Нэгэ нүүһэн хүни бууса дээрэ орожо ерэбэд. Тэрэ нүү-яэн хуни бууса дээрэ орожо ерээд байхадаа, бэеэгэн хүбүүн-һээн һуранад:

— Эндэ ямар хүн һуугааб? — гэжэ.

— Хара морьтой, хара хоньтой, хара нохойтой хүн һуу-гаа, — гэбэ бэеэгэн хүбүүниинь.

Тэрэ гурбан хүбүүд саашаа ябабад. Ябана… ябана… Тиигээд нэгэ пая нүүжэ ябашаһан бууса дээрэ оробод. Тэрэ бууса дээрэ ороод байхадаа, тээли хүбүүнһээн һуранад:

— Энэ бууса дээрэ ямар хүн һуугааб? — гэжэ.