Азербайджанские народные сказки - [4]

Xırmana od düşmüşdü. Her yana səs yayıldı. Kənddə kim varsa, yanğını söndürməyə gəldi.

Uşaqlar, böyüklər su daşıyıb, yanğını söndürməyə calışdılar (дети, взрослые, таская воду, пытались потушить пожар). Bu vaxt bir sərçə xırmanın üzərində dövrə vurdu (в этот момент один воробышек облетел гумно: «покружил над гумном»; dövr — круг, оборот; vurmaq — ударять, бить). Dimdiyində gətirdiyi saman cöpünü yanan xırmana atdı (бросил на горящее гумно палочку соломинки = соломинку, которую /он/ принес в клюве; dimdik — клюв).

Uşaqlar, böyüklər su daşıyıb, yanğını söndürməyə calışdılar. Bu vaxt bir sərçə xırmanın üzərində dövrə vurdu. Dimdiyində gətirdiyi saman cöpünü yanan xırmana atdı.

Kəndlilər təəccüblənib sərçədən soruşdular (деревенские жители удивившись, = с удивлением спросили у воробышка).

— Ay Sərçə, nə edirsən (эй = послушай, воробей, что ты делаешь/творишь)? Məgər sənin atdığın çöplə yanğın böyüyər (разве = или пожар прибавится из-за соломинки, которую ты бросаешь; böyütmək — расти; увеличиваться, прибавляться)?

Sərçə dedi (воробей ответил; demək — говорить, восклицать; отвечать):

— Bilirəm ki, böyüməz (знаю, что не прибавится; ki — что), ancaq mən öz düşmənçiliyimi bildirirəm (однако в ней моя неприязнь: «однако я показываю свою неприязнь/вражду).

Kəndlilər təəccüblənib sərçədən soruşdular.

— Ay Sərçə, nə edirsən? Məgər sənin atdığın çöplə yanğın böyüyər?

Sərçə dedi:

— Bilirəm ki, böyüməz, ancaq mən öz düşmənçiliyimi bildirirəm.

Bu anda şaxəli ağacın bir budağına sığırçın qondu (тут/в этот момент на одну ветку ветвистого дерева уселся скворец; qonmaq — садиться). O, dimdiyindən yanğına bir damcı su saldı (он бросил в огонь одну капельку воды из клюва). Camaat sığırçının işinə təəccüb edib soruşdu (люди, удивившись поступку скворца, спросили; camaat — люди, публика, народ, толпа; iş — дело, работа; поступок; təəcüb etmək — удивляться):

— Bir damcı su ilə heç yanğın sönər (разве от одной капли пожар убудет; ilə — с, посредством; sönmək — погаснуть, угасать)?

Bu anda şaxəli ağacın bir budağına sığırçın qondu. O, dimdiyindən yanğına bir damcı su saldı. Camaat sığırçının işinə təəccüb edib soruşdu:

— Bir damcı su ilə heç yanğın sönər?

Sığırçın qanadlarını tərpədib dilə gəldi (скворец, взмахнув крыльями: «подвигав крыльями», заговорил; tərpətmək — двигать, шевелить):

— Bilirəm ki, göyə qalxan bu alov bir damci su ilə sönməz (знаю, что поднимающееся к небу это пламя от одной капли воды не потухнет). Ancaq mən də bununla öz dostluğumu bildirirəm (однако /в ней/ мое дружелюбие: «я же этим показываю свое дружелюбие»).

Sığırçın qanadlarını tərpədib dilə gəldi:

— Bilirəm ki, göyə qalxan bu alov bir damci su ilə sönməz. Ancaq mən də bununla öz dostluğumu bildirirəm.

PADŞAH VƏ DƏMİRÇİ

Падишах и кузнец

Сказку адаптировал Агиль Азимов [email protected]

Biri variymiş, biri yoxuymuş (жил да был: “кто-то был, кого-то не было”), bir padşah varıymış (жил один падишах: «один падишах был»). Bunun var-dövlətinin (у него имущества; bu — этот) həddi-hesabı yoxuymuş (границ-счету не было). Bir gün padşah (один день = однажды падишах) vəzirini öz yanına çağarıb deyir (визиря к себе позвав, говорит: öz yanına — к себе):

— Vəzir, bilirsənmi nə var (визирь, знаешь что)?

— Qibleyi-aləm sağ olsun (Мусульманский мир да здравствует: qiblə — местонахождение Мекки, в сторону которой обращаются мусульмане при молитве), xeyr, bilmirəm (нет, не знаю).

Biri vanymış, biri yoxuymuş, bir padşah varıymış. Bunun varmın, dövlətinin həddi-hesabı yoxuymuş. Bir gün padşah vəzirini hüzuruna çağarıb deyir:

— Vəzir, bilirsənmi nə var?

— Qibleyi-aləm sağ olsun, xeyr, bilmirəm.

— Vəzir, bax (визирь, смотри = обрати внимание), Hatəm[1] kimi (как Хатем) cahi-cəlal desən məndə (и я великолепен: «великолепен скажешь, и я такой»), qüvvətli pəhlivanlar desən məndə (я силен, как могучие богатыри: «могучие богатыри скажешь и я такой»), yeddi iqlim torpağında mənim hökmüm keçir (моя земля простирается в семи климатах: «в семи климатах земли моя власть проходит»). Hansı padşahı desən (какого бы падишаха не назвал: «какого падишаха назовешь») onun torpağını at torbasında (его землю в переметных сумках: at torbası — переметная сумка) daşıtmağa gücüm çatar (перенести силы хватит: güc çatar — сил хватит, в силах). Amma başım fıkirdən ayılmır (но мою голову не покидает мысль: « но моя голова от мысли не отделяется»). fikirləşirəm ki, yavaş-yavaş saqqalıma dən düşür (думаю что, постепенно моя борода седеет: dən düşmək — иметь проседь), günlərin birində (однажды: в один из дней) başımı yasdığa qoyacağam (я умру: голову на подушку положу). Öləndən sonra yerimdə (смерти после /после смерти/ на моем месте) oğuldan-qızdan bir davamcim yoxdu ki (ни сына ни дочери как наследника нету, чтобы), taxtı-tacımı ona tapşıram (престол и корону я ему поручил). Deyirəm görəsən (вот я и говорю, интересно: görmək — видеть) mənnən də çox (меня более = более чем я) fıkir çəkən, dərdli (задумчивый, печальный: fikrini çəkmək- заботится о чем то, беспокоиться) adam varmı (человек есть ли)?

— Vəzir, bax, Hatəm kimi cahi-cəlal desən məndə, qoşun desən məndə, qüvvətli pəhlivanlar desən məndə, yeddi iqlim torpağında mənim hökmüm keçir. Hansı padşahı desən onun torpağını at torbasında daşıtmağa gücüm çatar. Amma bunula belə başım fıkirdən ayılmır. Günüzlər gülürəra, danışıram, gecələr sabaha kimi fikirləşirəm ki, yavaş-yavaş saq-qalıma dən düşür, günlərin birində başımı yasdığa qoyacağam. Öləndən sonra yerimdə oğuldan-qızdan bir zürüyyətim yoxdu ki, taxtı-tacımı ona tapşıram. Odu ki, deyirəm görəsən mənnən də çox fıkir çəkən, dərdli adam varmı?