Королева Брунгильда - [200]

3. Письмо графа Булгара неизвестному бургундскому епископу (около 611 г.)^{1083}

DOMINO SANCTO AC BEATIS-SIMO ET APOSTOLICUS MERITIS VENERANDO IN СНИБТО PATRI… BULGAR.

Sanctitati uestrae de nomine calamo praenotante abusibo, quoddam baiulo deferente succepi eloquium et, uelut tuum non foret, putaui, quod uestri pontilicatus tali crederentur pagina perlatori.

De uestra enim relatione saluatorem dominum benedixi, quia ipso miserante tuam sospitatem agnoui. Igitur beatitudini tuae alacriter adnixa salute reciprocum restituo literarum, significans de id, unde nobis intimare studisti, ut uestrae [uisset beatitudini nuntiatum, ut ilium ad nos ueniendi exortationis nostrae prouocasset electio; quod, ut fieret, uestrae poterat existere gratissimum sanctitati.

Notum est domino omnipotenti, qui iustum iusticia seruat et iniustum iusta damnationis ultione perimit, quia ante hoc dies, quod tuam non reor latuisse beatitudinem, cartas gloriossimorum hliorum regum idemque uestrorum, Bronigildes reginae et Theuderici regis, per eodem nobis [uere transmissas et, ut eas ipso praeciperemus tradente, memoratum series scriptorum denuntiauisse, quia eadem suorum scripta dominorum una cum suam ad nos usque suggestionem deduxit et, ut additum ad nos perci peret commeandi, supplex scribendo nostram ordinationem poposcit.

Nam nullo cum desiderio nee exquiere elegimus nee ob nullis indigimus intuere materiis: et quam nee, si uenisset pro responso dominorum suorum denuntiando, adnueramus, tantum quia minime properauit sequissimus. Nam de hominem uestrum ilium, cuius ad prasentiam fili uestri, gloriosi domni, mei Gundemari trgis efflagitare uidemini aditum, debet mens uestra in summo propositionis tabescere exordio, dum ueritas uobis experto lumine fulgeat et iustitiam, quam speculo interiori prospicitis, iniustauerborum excusatione dissimuletis. Quis uestrae non prospiciat sanctitatis ingenium et ea, quae actibus exasperastis inlicitis, blandis intenditis eloquiorum lenire tendiculis?

Talem enim uestram, si ueniam tribuitis, procul dubio insinuationem censemus, quale si quisquam debitor, humano pudore sublato, proteruiae incitamento prerogatiuus [oeneratorem pulset obiectionibus, et ueritatem habens plus silentio creditor tegat, quam calumniator loquendo penitus erubescat.

Manet enim filio uestro, glorioso domno meo, Gundemaro regi cunctaeque gentis Gotorum non exigua, sed magna iusticiae repetitio, ut nobiles eidem genti legatos uestra manifestissime cum consolato caritatis gratia discurrentes, a uestro iniuste principe capti, geminata malitiae largitate, dedecus omne relegationis perferant egestatis opprobio.

Postea uero Tatilanem et Guldrimirum, uiros illustres, a serenissimo domno meo Gundemaro rege directos, in finibus uestris in locum Irupinas post inlatam eorum dispectionem iter praeceptione clausistis et ad uos usque succedere loculenter aditum denegastis.

Ecce, quae pars uestra commiserit, uestris non sunt incognita mentibus, et tamen a uobis iniuriae acerbitatem uehementibus insuper uestrorum ad praesentia incliti domini mei legatorum uestris simulando literis uiam aperire conqueritis.

Videat altissimus a celesti solio princeps hanc causam et diuina parte ultionem confodiat, qui partem alterius uisus est inferre molestiam et qui caritatem respuendo pacem excelsae potestatis uiolauerit capiose dilectam.

Licet, dum filiorum regum identidemque uestrorum literas accepissem, eorum protinus relormaui rescriptum — quern si memorati gloriosi prncipes acceperunt, siue in uestra fuerit cognitione deductum, nullo denuntiante comperimus — sed et uestrae honorificentiae declaramus: Si remoto simulationis pacem te ipse seruare desideratis, quae Domino maxima sors esse cognoscitur, et Christum diligendo Concordes cum Gothis corde optatis permanere deuoto, non oportet, ut ea tantum labiis lallentibus proferatis, sed pacem, quam nobis seruantibus ipsi prius inrumpere temerastis, perfectis redintegrandam operibus demonstretis.

Dignum est, ut uestri primum in sua dignitate Gotorum restituantur legati et, inter affinem sanguinis gentem seruantem pacem, Domino adiuuante, uestrorum, si necesse est, ad praesentiam gloriosi domni mei pergentium libertas remaneat itineris ligatorum.

Nam de loca, unde intimastis, Iubiniaco et Corneliano, qua in domna Brunigildes possedisse, ut a suis post eius iure aditum tribuamus hominibus ordinanda, miramur tuam sic nos hortare beatitudinem, ut loca, qua pro stabilitate concordiae sanctae memoriae dominus meus Recaredus rex in iure memorate contradidit domne — ut a partibus uestris scandalum nutrientibus ledus sit caritatis disruptum, et pars uestra quae stimulum inlicite suscipiat, possessiones debeat gentis possidere Gotorum. Arbitror enim, ut, ea quae pars uestra iniuste noscitur admisisse si emendare malueritis, poterit gentem uestramque in caritate connexam eadem de suo iure domna Brunigildes defendere loca.

Tu quippe, beatissime uir, dum hactenus benignis animus et secularibus bonis euigilantem studiis nimisque formidare Omnipotentem meminimus, quomodo cursitantibus temporibus caritas uterque inlaesa agentis permansit! Et, postquam Domino dignus es dedicatus antestis a principes, quae pax, olim a prioribus gentium ultrarumque legibus conligata, nunc maneat dissoluta, dum uestro debuit ex consilo in perpetuum existere roborata.